← Ba é Caoilte an reathaí ab fhearr acu ach ní raibh sé ar an láthair agus chuaigh Fionn á lorg. 🔊
← Ar an slí bhuail Fionn le fear gioballach, gágach le cosa fada air. 🔊
← Faigheann siad amach sa deireadh gurbh é Manannán Mac Lir, Dia na farraige de chuid Tuaithe Dé Danainn, an té a tháinig i gcabhair ar na Fianna. 🔊
← Athchóiriú ar an leagan den scéal a bhí ag Niall Ó Domhnaill atá anseo (Seanchas na Féinne, Oifig an tSoláthait, 1942). 🔊
← Nuair a bhuail sí port tháinig gaiscíoch mór amháin amach asti le crann a shleá agus léim sé isteach ar ghealghaineamh na trá. 🔊
← "Is mise Caol an Iarainn, mac Rí na Teastáille," ar sisean go borb. 🔊
← Má tá an laoch amháin agaibh atá in ann an lámh in uachtar a fháil ormsa i rith, i gcomhrac nó i gcoraíocht ní dhéanfaidh mé níos mó buartha daoibh ach fillfidh mé ar mo thír féin." 🔊
← Bhí crios dóibe in íochtar a chóta lachtna agus ní raibh aon choischéim dar shiúil sé nár bhuail an t-íochtar dóibe mar a bheadh tonn ar chúl a chosa é agus ní raibh aon uair dá mbogfadh sé a bhróga nach gcuirfeadh sé bairille puitigh suas lena mhása. 🔊
← "A Fhinn Mhic Cumhaill, an é go bhfuil tú imithe ar strae anseo?" 🔊
← D'inis Fionn dó go raibh sé ar lorg Chaoilte le dul i gcomórtas rásaíochta le Caol an Iarainn. 🔊
← Nuair a d'fhill siad ar Bhinn Éadair bhailigh iomlán na bhFéinne thart ar Bhodach an Chóta Lachtna le hiontas agus dúirt Caol an Iarainn nach náireodh sé é féin ag coimhlint lena leithéid de bhodach smeartha. 🔊
← "Ní chuirfidh mise saothar botháin orm féin ar Shliabh Luachra ar mhaithe le hoíche amháin," arsa Caol an Iarainn. 🔊
← Ansin chuir sé tine mhór ar urlár an tí. 🔊
← Mharaigh sé an torc ba mhó acu agus thug sé leis ar a dhroim é ar ais go dtí an bothán. 🔊
← Chóirigh sé an fheoil agus chuir sé ar an tine ar bhior í. Chuaigh sé go teach Inse Coinn ansin agus sciob sé leis dhá bhairille fíona agus a raibh de arán san áit. 🔊
← Ansin scaip sé brat luachra ar an urlár agus chodail sé go héirí na gréine. 🔊
← Tháinig Caol an Iarainn chuige ar maidin tar éis dó a bheith amuigh ar thaobh an tsléibhe gan bhia gan chodladh agus dhúisigh sé Bodach. 🔊
← Chuir sé cnámh na muice i mbinn a chóta agus d'imigh sé leis sa tóir ar Chaol an Iarainn mar a bheidh gaoth fhuar na Márta ag teacht ón gcnoc. 🔊
← "Má tá ocras ort cogain ar na cnámha sin," ar seisean. 🔊
← Chrom sé ansin ar na driseacha a bhí ar an dá thaobh den bhealach agus bhí sé ag ithe sméar go dtí gur tháinig Caol an Iarainn suas leis. 🔊
← "A Bhodaigh," arsa Caol an Iarainn, "d'fhág tú binn do chóta ar na driseacha san áit ar ghabh tú tharam tamall ó shin." 🔊
← Thug an Bodach súil siar ar a chóta agus bhí binn an chóta stróicthe de. 🔊
← "Muise, gluais leat mar sin," arsa an Bodach agus d'fhill sé sa tslí go bhfuair sé binn a chóta agus d'fhuaigh sé ar ais é. 🔊
← Chuir sé an sac ar a ghualainn agus ghluais sé leis go Binn Éadair. 🔊
← Nuair a chonaic sé an fear dubh ag teacht i mbéal an chnoic agus sac an chóta lachtna ar a ghualainn rith sé go Fionn á rá go raibh Caol an Iarainn ag teacht agus an Bodach marbh leis. 🔊
← Leagadh brat ar an talamh dó agus cuireadh carn mine ina lár. 🔊
← Níorbh fhada go bhfaca siad Caol an Iarainn chucu, é ar deargbhuile agus a chlaíomh ina láimh. 🔊
← Thóg an Bodach lán a dhoirn den bhia agus thug urchar sa leiceann dó gur chas sé a cheann ar a mhuineál. 🔊
← Ar an ábhar sin ligfear d'anam leat má thugann tú an ghrian is an ghealach ort féin cíos na Teasáille a chur chuig Fionn gach bliain." 🔊
← Leis sin rug an Bodach ar a chorp, thug síos chun na trá é, d'fhág ina shuí istigh sa long é agus a aghaidh siar ar a dhroim. 🔊
← Ansin thug sé cos i ndeireadh na loinge agus chuir seacht léige i bhfarraige í. Ar filleadh do Bhodach an Chóta Lachtna ón trá las gaoth agus grian ina thimpeall agus d'aithin Fionn agus na Fianna gur Manannán Mac Lir a tháinig i gcabhair orthu. 🔊